การเริ่มต้นยุคใหม่ของลิเวอร์พูลภายใต้การคุมทีมของ อาร์เน่อ ดูเหมือนจะยังไม่ราบรื่นเท่าที่แฟนบอลคาดหวังไว้ สามเกมหลังสุดไม่เพียงแต่จบลงด้วยความพ่ายแพ้ แต่ยังเปิดคำถามใหญ่ให้กับแนวทางการสร้างทีมในตอนนี้
อาร์เน่อพยายามวางรากฐานให้ทีมเล่นด้วยสไตล์ครองบอล บีบสูง และเปลี่ยนจังหวะเร็ว แต่ปัญหาคือจังหวะเล็ก ๆ ที่หลุดจากแผนกลับทำให้ระบบทั้งแผงสั่นคลอนทันที เกมรุกไม่คม เกมรับไม่แน่น เหมือนเครื่องยนต์ที่ยังต่อสายไม่ครบ
แม้แนวทางจะดูมีอนาคต แต่ความจริงก็คือ ระบบนี้ยังไม่เข้าที่ ลิเวอร์พูลยังห่างจากคำว่า “ลงตัว” อยู่พอสมควร
เกมแพ้เชลซีคือหนึ่งในตัวอย่างที่ชัดเจน ทีมแชมป์พรีเมียร์ลีกเก่ากลายเป็นทีมแรกนับตั้งแต่อาร์เซน่อลปี 2004/05 ที่เสียสองประตูในช่วงทดเวลาบาดเจ็บสองเกมติด นั่นบ่งบอกถึงปัญหาทั้งในด้านสมาธิ การยืนตำแหน่ง และการปิดเกม
สถิติจาก FotMob ยังสะท้อนให้เห็นความเปราะบางของแดนหน้า โคดี้ กัคโป ถูกแย่งบอล 3 ครั้ง จ่ายพลาดถึง 8 จาก 36 ครั้ง และเปิดบอลไม่เข้าเป้าเลย ซึ่งไม่ใช่เรื่องของฟอร์มเฉพาะตัวเท่านั้น แต่มันคือผลพวงของระบบที่ยังไม่เข้ารูป
เมื่อการเพรสซิ่งไม่สัมพันธ์กัน เส้นระยะระหว่างแนวรุกกับมิดฟิลด์หลวม เกมรับก็ต้องรับแรงกดดันหนักขึ้นทันที เกมบุกจึงขาดความต่อเนื่องและถูกสวนกลับง่าย
สิ่งที่เห็นได้ชัดอีกอย่างคือช่วง “Rest Defense” หรือจังหวะยืนป้องกันหลังบุก ลิเวอร์พูลยังจัดโครงสร้างได้ไม่ดีพอ แบ็กสองฝั่งเติมสูงพร้อมกัน มิดฟิลด์ไม่ปิดพื้นที่ เซ็นเตอร์จึงต้องรับมือแบบตัวต่อตัวบ่อยเกินไป
การขาดหลุยส์ ดิอาซ จากปีกซ้ายทำให้เกมริมเส้นขาดมิติและการดึงตัวประกบ ส่วนกองหน้าชุดใหม่ทั้งกัคโป อิซัค หรือเอกิติเก้ ยังหมุนเวียนหาจุดลงตัวไม่เจอ ส่วนเรื่องของ ดีโอโก้ โชต้า ก็เป็นความเสียหายเชิงจิตใจที่ยังทิ้งร่องรอยอยู่ในห้องแต่งตัว
เฟอร์จิล ฟาน ไดค์ เองเคยพูดไว้ว่า “นี่คือฤดูกาลที่ยากที่สุดของลิเวอร์พูลในช่วงหลัง” และดูเหมือนคำพูดนั้นจะสะท้อนความจริงของทีมได้อย่างตรงไปตรงมา
ตอนนี้สิ่งที่ลิเวอร์พูลต้องทำไม่ใช่การเปลี่ยนระบบใหม่อีกครั้ง แต่คือต้องกลับมาทำพื้นฐานให้แน่น — เพรสให้พร้อมเพรียง จ่ายบอลให้แม่น และตัดสินใจในจังหวะสุดท้ายให้เฉียบกว่าเดิม
เพราะเมื่อพื้นฐานกลับมาแน่น ระบบของอาร์เน่อก็จะเริ่มทำงาน และหงส์แดงจะกลับมาเป็นทีมที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวอีกครั้งเหมือนในวันที่เคยยิ่งใหญ่
إرسال تعليق